Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Opocznie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Zofia Michałowska

Protokolant: sekr. sąd. Klaudia Jakubczyk

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2023 r. w Opocznie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Luksemburgu

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 4.169,05 złotych

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu kwotę 3.285,45 (trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt pięć 45/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 listopada 2022 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu kwotę 1.256,68 (tysiąc dwieście pięćdziesiąt sześć 68/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 37/23

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w Luksemburgu – reprezentowany przez pełnomocnika adwokata – w pozwie wniesionym w postępowaniu upominawczym w dniu 20 stycznia 2023 r. (data nadania) wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 4.169,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 3.684,05 zł od dnia 2 listopada 2022 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 485,00 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty

oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a w przypadku złożenia spisu kosztów – według tego spisu.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 30 października 2022 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...), będący w chwili zdarzenia własnością M. S. oraz D. K.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego.

Wskazano, że powód dokonał analizy kalkulacji naprawy pojazdu oraz we własnym zakresie przeliczenia kosztów naprawy niezbędnych do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody w sposób zgodny z technologią wskazaną przez producenta pojazdu. W wyniku tej analizy stwierdzono, że należne odszkodowanie zostało zaniżone.

Pełnomocnik powoda argumentował, że wobec zaniżenia wysokości szkody przez stronę pozwaną, powód w celu wyliczenia prawidłowej wysokości kosztów naprawy zmuszony był zlecić sporządzenie prywatnej kalkulacji zewnętrznemu podmiotowi, w związku z czym poniósł koszt w wysokości 485,00 zł. W ocenie powoda w stanie faktycznym niniejszej sprawy koniecznym było przed wystąpieniem z powództwem zwrócenie się do osoby posiadającej kwalifikowaną wiedzę o wydanie odpowiedniej ekspertyzy, w oparciu o którą powód był w stanie określić wysokość wierzytelności a w konsekwencji oznaczyć wysokość pozwu.

Pełnomocnik powoda wskazał nadto, że zgodnie z art. 363 k.c. naprawienie szkody może nastąpić w dwojaki sposób, przy czym w przypadku odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu OC pojazdów wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie.

/vide: - pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami k. 3 – 43/

W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lutego 2023 r. (data nadania) pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. – reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego – wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego wraz z opłatą od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego podniósł, iż kwestionuje, że wysokość szkody w pojeździe poszkodowanego wynosi kwotę wskazaną w kalkulacji powodowej spółki.

Wskazał, że powód w treści pozwu nie dostarczył żadnych dowodów na fakt naprawienia pojazdu. W przypadku ustalenia, że pojazd został wcześniej naprawiony konieczne jest ustalenie realnych kosztów poniesionych do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. W ocenie pozwanego koniecznym jest wykazanie, iż koszty faktycznie poniesione były wyższe niż wypłacone odszkodowanie.

Zdaniem strony pozwanej należy przyjąć, że odszkodowanie przysługujące od pozwanego zostało ustalone według cen występujących na lokalnym rynku usług naprawczych, tj. wolnorynkowych i realnych. Ponadto jego wysokość nie może być – w ocenie pozwanego – zakwalifikowana jako rażąco niska, za otrzymanie którego nie byłoby możliwym należyte wykonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Pełnomocnik pozwanego argumentował dalej, iż skoro naprawa pojazdu zgodna z technologią naprawy określoną przez jego producenta i uwzględniająca ceny części oryginalnych była możliwa w granicach kwoty wypłaconej przez pozwanego, kwota ta określiła granicę obowiązku odszkodowawczego.

/vide: - odpowiedź na pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami

k. 47 – 67/

Pismem z dnia 14 marca 2023 r. (data nadania) pełnomocnik powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu w odpowiedzi na odpowiedź na pozew podtrzymał żądania zgłoszone w pozwie w całości.

/vide: - pismo k. 69 – 71/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2022 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki V. o nr rej. (...) stanowiący własność M. S. i D. K..

Pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia był ubezpieczony w zakresie OC w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

Poszkodowani zgłosili szkodę pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w W., który zarejestrował szkodę pod numerem (...) i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego oraz sporządzeniu kalkulacji kosztów naprawy pojazdu decyzją z dnia 2 listopada 2022 r. przyznał i wypłacił na rzecz poszkodowanych odszkodowanie w wysokości 2.454,84 zł.

Przedmiotowy pojazd był przez poszkodowanych kupiony jako używany, ale bezwypadkowy, miał zamontowane oryginalne części. W czasie, gdy byli jego właścicielami pojazd miał jedną szkodę – uszkodzony został lewy przedni błotnik, który został wymieniony na oryginalny. Następnie w wyniku szkody będącej podstawą roszczenia w przedmiotowej sprawie uszkodzony został prawy przedni błotnik, prawe przednie drzwi, prawe tylne drzwi, prawy tylny błotnik i felga prawa tylna. Po tej szkodzie poszkodowani nie naprawiali pojazdu, został on sprzedany w stanie uszkodzonym za kwotę 13.300,00 zł. Pojazd nie był na gwarancji, nie był serwisowany w (...), poszkodowani nie mieli możliwości odliczenia podatku VAT od kosztów naprawy pojazdu.

/dowód: - decyzja z 2.11.2022 r. k. 9,

- ustalenie wysokości szkody k. 10 – 11,

- oświadczenia k. 28, 29,

- zeznania świadka D. K. skrócony protokół

rozprawy z 14.06.2023 r. k. 76v nagranie koperta k. 77/

Na mocy umowy przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 17 listopada 2022 r. poszkodowani D. K. i M. S. przelali na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. wierzytelność wynikającą ze szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...) powstałej na skutek zdarzenia z dnia 30.10.2022 r. nr szkody (...).

Następnie na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 21 listopada 2022 r. wierzytelność została przelana na rzecz powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu.

/dowód: - umowa przelewu wierzytelności nr (...) z załącznikami

k. 19 – 22,

- umowa przelewu wierzytelności z 21.11.2022 r. k.23/

Powód zlecił sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy, w której oszacowano koszt naprawy przedmiotowego pojazdu na kwotę 6.138,89 zł brutto. Za sporządzenie wyceny powód poniósł koszt w wysokości 485,00 zł.

Pismem z dnia 22 listopada 2022 r. powód (...) z siedzibą w Luksemburgu wezwał pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 3.684,05 zł.

Pismem z dnia 16 grudnia 2022 r. pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/dowód: - kalkulacja naprawy nr 160/11/22G,

- faktura nr (...) k. 16,

- pismo z 22.11.2022 r. k. 17,

- pismo z 16.12.2022 r. k. 18/

Naprawa pojazdu ma przywrócić go do stanu sprzed szkody, nie ma zatem podstaw, aby w miejsce oryginalnych części zamontować zamienniki – szczególnie, iż w toku postępowania nie wykazano, by pojazd miał zamontowane takie części.

Ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi 5.740,29 zł brutto.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego w dziedzinie wyceny

wartości, kosztów napraw, oceny jakości napraw i likwidacji

szkód inż. A. K. wraz z załącznikami

k. 84 – 102/

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu, powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z przepisem art. 436 §1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tegoż środka.

W świetle art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Przesłankami odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec poszkodowanego są zatem z jednej strony przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczonego, z drugiej zaś strony – istnienie ważnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pomiędzy sprawcą szkody a zakładem ubezpieczeń. W razie zaistnienia owych przesłanek, ubezpieczyciel odpowiada w zakresie odpowiedzialności sprawcy szkody.

Poza sporem pozostaje fakt, że sprawca kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...) miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez ruch pojazdu z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W., co implikuje odpowiedzialność pozwanego na podstawie wyżej przytoczonych przepisów.

Powód uzyskał wobec pozwanego roszczenie odszkodowawcze na skutek umowy przelewu wierzytelności nr (...) zawartej w dniu 17 listopada 2022 r. pomiędzy poszkodowanymi D. K. i M. S. a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz następnie na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 21 listopada 2022 r. zawartej między powodem jako nabywcą wierzytelności, a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., co znajduje podstawę prawną w art. 509 § 1 i 2 k.c. i daje powodowi legitymację czynną do występowania w przedmiotowym procesie po stronie powodowej.

Jeśli chodzi o wysokość szkody w przedmiotowym pojeździe, Sąd oparł się przy jej ustalaniu na sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania opinii biegłego sądowego w dziedzinie wyceny wartości, kosztów napraw, oceny jakości napraw i likwidacji szkód inż. A. K.. W ocenie Sądu, biegły w sposób szczegółowy, spójny, precyzyjny i nie budzący wątpliwości dokonał wyceny technicznie i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu marki V. o nr rej. (...) powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 30 października 2022 r. z uwzględnieniem stawek stosowanych przez warsztaty naprawcze z terenu zamieszkania poszkodowanego, za roboczogodzinę prac blacharskich, mechanicznych i lakierniczych (aktualnych na dzień zdarzenia), zgodnie z technologią naprawy producenta, z zastosowaniem nowych oryginalnych części zamiennych sygnowanych logiem producenta pojazdu w tzw. klasie jakości O – na kwotę 5.740,29 zł brutto. Dodatkowo, zdaniem Sądu w pełni zasadnie, biegły podał, że użycie do naprawy części jakości O uzasadnia fakt, iż brak jest jakichkolwiek informacji o zastosowaniu w przedmiotowym pojeździe części innych niż oryginalne sygnowane logiem producenta pojazdu tzn. w klasie jakości O. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż jedynie części w/w jakości użyte do naprawy pojazdu pozwolą na przywrócenie stanu pojazdu sprzed szkody. Dodatkowo zauważenia wymaga, że opinia biegłego nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

W tym stanie rzeczy, uwzględniając dotychczas wypłacone na rzecz poszkodowanych odszkodowanie w kwocie 2.454,84 zł, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 3.285,45 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd (5.740,29 zł – 2.454,84 zł = 3.285,45 zł) – punkt 1. sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 455 k.c. zasądzając je – zgodnie z żądaniem pozwu – od dnia 2 listopada 2022 r., tj. od dnia wydania przez pozwanego decyzji w sprawie wypłaty odszkodowania.

Sąd oddalił powództwo w pozostałej części jako niezasadne – punkt 2. sentencji wyroku.

Sąd za niezasadne uznał także żądanie pozwu w zakresie kwoty 485,00 zł tytułem kosztów poniesionych przez stronę powodową związanych z wykonaniem kalkulacji kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Niewątpliwie przepisy kodeksu cywilnego statuują zasadę pełnego odszkodowania, obejmującego wszystkie szkodliwe skutki zdarzenia, z którym ustawa łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, zarówno powstałe wraz z tym zdarzeniem, jak i powstałe później, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Wysokość odszkodowania jest limitowana kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c.) i nie może być wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.).

W judykaturze przyjmuje się, że elementem szkody w rozumieniu art. 361 k.c. może być również w pewnych okolicznościach koszt prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2.09.2019 r., III CZP 99/18; OSNC 2020/2/13).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy powód nie wykazał, że przeprowadzenie takiej ekspertyzy było konieczne do wytoczenia przez niego powództwa. Od powoda, jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie dochodzenia roszczeń ubezpieczeniowych, obejmującą m.in. ocenę ryzyka i szacowanie poniesionych strat, należało oczekiwać – w ramach posiadanych kompetencji, wiedzy i doświadczenia – samodzielnego określenia przynajmniej przybliżonej wysokości dochodzonego roszczenia, którego ostateczna weryfikacja i tak dokonała się w oparciu o opinię biegłego sądowego. Brak jest zatem podstaw, ażeby koszt prywatnej ekspertyzy zleconej przez powoda potraktować w realiach niniejszej sprawy jako pozostający w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Powód (...) z siedzibą w Luksemburgu wygrał proces w ok. 78%.

Koszty poniesione przez stronę powodową wyniosły 1.890,50 zł, na którą złożyło się: wynagrodzenie pełnomocnika według norm przepisanych w kwocie 900,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, opłata sądowa w kwocie 400,00 zł i koszt połowy wynagrodzenia biegłego w kwocie 573,50 zł.

Koszty poniesione przez stronę pozwaną wynosiły 990,50 zł, na którą złożyło się: wynagrodzenie pełnomocnika według norm przepisanych w kwocie 900,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz koszt połowy wynagrodzenia biegłego w kwocie 573,50 zł.

Łącznie koszty procesu wyniosły 2.881,00 zł.

Strony winny ponieść koszty w takim zakresie jak przegrały sprawę. Zatem powoda winny obciążać koszty w kwocie 633,82 zł (2.881,00 zł x 22%), a pozwanego w kwocie 2.247,18 zł (2.881,00 zł x 78%). Skoro powód poniósł koszty w kwocie 1.890,50 zł, to należy mu się od pozwanego zwrot kosztów w kwocie 1.256,68 zł (1.890,50 zł – 633,82 zł = 1.256,68 zł), którą to kwotę Sąd zasądził w punkcie 3. sentencji wyroku.

O odsetkach od w/w kwoty kosztów postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 ¹ k.p.c., który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.