Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Opocznie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Zofia Michałowska

Protokolant: sekr. sąd. Klaudia Jakubczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2024 r. w Opocznie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Luksemburgu

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 2.521,95 zł

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu kwotę 1.908,57 (tysiąc dziewięćset osiem 57/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 października 2022 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu kwotę 815,10 (osiemset piętnaście 10/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 91/23

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w Luksemburgu – reprezentowany przez pełnomocnika adwokata – w pozwie wniesionym w dniu 27 lutego 2023 r. (data wpływu) wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 2.521,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 1.981,95 zł od dnia 10 października 2022 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 540,00 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty

oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a w przypadku złożenia spisu kosztów – według tego spisu.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 20 września 2022 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...), będący w chwili zdarzenia własnością P. S. oraz A. S.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego.

Podniesiono, iż szkoda została zgłoszona i zarejestrowana pod numerem (...). Postępowanie likwidacyjne zakończyło się wydaniem decyzji z dnia 10 października 2022 r. o uznaniu roszczenia co do zasady i wypłacie kwoty 2.466,66 zł tytułem odszkodowania.

Wskazano, że powód dokonał analizy kalkulacji naprawy pojazdu oraz we własnym zakresie przeliczenia kosztów naprawy niezbędnych do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody w sposób zgodny z technologią wskazaną przez producenta pojazdu. W wyniku tej analizy stwierdzono, że należne odszkodowanie zostało zaniżone.

Pełnomocnik powoda argumentował, że koszt przedmiotowej ekspertyzy stanowi obecnie stratę w majątku powoda, która pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z działaniem sprawcy polegającym na spowodowaniu kolizji drogowej i odmowie wypłacenia pełnej wysokości odszkodowania.

Powód w konsekwencji powyższego, odwołał się od decyzji pozwanego i wezwał do zapłaty kwoty 2.521,95 zł.

Wskazał dalej, że ciągiem umów cesji (...) z 19 stycznia 2023 r. oraz z 25 stycznia 2023 r. powód nabył wierzytelność od poszkodowanego.

Jako podstawę odpowiedzialności pozwanego wskazano przepisy art. 435 – 437 k.c. w zw. z art. 415 k.c. oraz 361 i 363 k.c., zaś jako uszczegółowienie tej odpowiedzialności wskazano art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...).

Pełnomocnik powoda argumentował dalej, że odpowiedzialność pozwanego stanowi okoliczność bezsporną w przedmiotowej sprawie i nie była kwestionowana przez pozwanego na żadnym etapie postępowania likwidacyjnego. Wobec powyższego spór sprowadza się do ustalenia rzeczywistego rozmiaru szkody (ustalenia kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia). Żądanie powoda pełnej kompensaty obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu z uwzględnieniem części oryginalnych ma, w ocenie strony powodowej, swoje umocowanie w stanowisku Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt III CZP 80/11 oraz w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2021 r. sygn. akt III CZP 85/11.

Pełnomocnik powoda wskazał, że odsetki wyliczone zostały następująco:

- w zakresie dopłaty do odszkodowania – od dnia wydania przez pozwanego drugiej decyzji w sprawie, bowiem w toku dalszego postępowania pozwany nie zmienił swojego stanowiska,

- w zakresie kosztów prywatnej opinii – od dnia wytoczenia powództwa w sprawie.

/vide: - pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami k. 3 – 37/

W odpowiedzi na pozew z dnia 17 marca 2023 r. (data nadania) pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. – reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego – wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego wraz z opłatą od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego podniósł, iż kwestionuje powództwo w zakresie kosztów naprawy pojazdu marki V. o nr rej. (...) co do wysokości.

Wskazał m.in., że istotnie sporządzenie prywatnej opinii dotyczącej wysokości powstałej szkody może być uzasadnionym kosztem w sytuacji, w której taka opinia prowadziłaby do zmiany wysokości szkody oraz likwidacji tej większej wysokości w postępowaniu przed ubezpieczycielem. Argumentował, że w niniejszej sprawie powód dokonał cesji roszczenia od poszkodowanego, zaś następnie wytoczył o to roszczenie powództwo. W dalszej kolejności ma zostać przeprowadzony dowód z opinii biegłego, który ustali wysokość uzasadnionego kosztu naprawy. Próżno tu, w ocenie strony pozwanej, szukać wpływu jaki ma sporządzenie prywatnej ekspertyzy na przebieg postępowania sądowego. Skoro biegły sądowy może sporządzić swoją opinię na podstawie własnych systemów eksperckich, a jego działanie wiąże się z poniesieniem konkretnych kosztów przez strony postępowania, to nie jest zupełnie zasadne poniesienie dodatkowych kosztów w postaci stworzenia prywatnej opinii przed pozwem.

/vide: - odpowiedź na pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami

k. 43 – 57/

Pismem z dnia 11 kwietnia 2023 r. (data nadania) pełnomocnik powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu w odpowiedzi na odpowiedź na pozew podtrzymał żądania zgłoszone w pozwie w całości.

/vide: - pismo k. 62 – 64/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 września 2022 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...), będący w chwili zdarzenia własnością P. S. oraz A. S..

Pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia był ubezpieczony w zakresie OC w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

Poszkodowani zgłosili szkodę pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w W., który zarejestrował szkodę pod numerem (...) i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego oraz sporządzeniu kalkulacji kosztów naprawy pojazdu decyzją z dnia 10 października 2022 r. przyznał i wypłacił na rzecz poszkodowanych odszkodowanie w łącznej kwocie 2.466,66 zł.

Przedmiotowy pojazd w wyniku zdarzenia z dnia 20 września 2022 r. miał uszkodzony błotnik, nadkole, lusterko, lampę, w potem okazało się, że również spryskiwacz. Po szkodzie pojazd nie został w pełni naprawiony, pomalowany został jedynie zderzak, wypolerowana lampa i naprawione zostały spryskiwacze. Naprawa trwała około 3 dni u lakiernika i jeden dzień u mechanika. Do naprawy użyto części nieoryginalnych, które częściowo kupował warsztat, a częściowo poszkodowany P. S.. Wypłacone przez stronę pozwaną odszkodowanie nie wystarczyło na przeprowadzenie naprawy. Pojazd w dalszym ciągu jest w posiadaniu poszkodowanych. Stan pojazdu przed szkodą był bardzo dobry, samochód miał 12 lat, był sprowadzony i zakupiony jako używany, nie uczestniczył w innych zdarzeniach drogowych, miał drobne usterki lakiernicze w postaci rys, nie był serwisowany w (...). Poszkodowani nie odliczali podatku VAT od naprawy.

/dowód: - decyzja z 10.10.2022 r. k. 9,

- ustalenie wysokości szkody k. 10 – 11,

- oświadczenia k. 27 i 28,

- akta szkody – płyta CD w kopercie k. 84,

- zeznania świadka P. S. skrócony protokół

rozprawy z 12.07.2023 r. k. 69 – 69v nagranie koperta k. 71/

Na mocy umowy przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 19 stycznia 2023 r. poszkodowani P. S. i A. S. przelali na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. wierzytelność wynikającą ze szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...) powstałej na skutek zdarzenia z dnia 20.09.2022 r. nr szkody (...).

Następnie na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 25 stycznia 2023 r. wierzytelność została przelana na rzecz powoda (...) z siedzibą w Luksemburgu.

/dowód: - umowa przelewu wierzytelności nr (...) z załącznikiem

k. 19 – 21,

- umowa przelewu wierzytelności z 25.01.2023 r. k.22/

Powód zlecił sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy, w której oszacowano koszt naprawy przedmiotowego pojazdu na kwotę 4.448,61 zł brutto. Za sporządzenie wyceny powód poniósł koszt w wysokości 540,00 zł brutto.

Pismem z dnia 29 stycznia 2023 r. powód (...) z siedzibą w Luksemburgu wezwał pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 1.981,95 zł.

Pismem z dnia 3 lutego 2023 r. pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

/dowód: - kalkulacja naprawy nr 55/01/23PS k. 12 – 14,

- faktura nr (...) k. 15,

- pismo z 29.01.2023 r. k. 16,

- pismo z 3.02.2023 r. k. 17/

Z przeprowadzonej analizy akt sprawy oraz akt szkody nie wynika, że w dniu zdarzenia na pojeździe zamontowane były inne niż oryginalne części zamienne sygnowane logiem producenta pojazdu w tzw. klasie jakości O. Przy założeniu, że uszkodzeniu uległy wyłącznie części oryginalne i takie zostaną użyte do naprawy, to taki sposób naprawy uszkodzeń powstałych na skutek zdarzenia z dnia 20.09.2022 r. przywróci stan pojazdu sprzed szkody i nie spowoduje wzrostu wartości rynkowej pojazdu w stosunku do jego wartości według stanu sprzed szkody.

Zakładając, że do naprawy pojazdu użyte zostaną części inne niż oryginalne nie przywróciłyby stanu pojazdu sprzed szkody, ponieważ nie ma informacji, że takie części były na pojeździe zamontowane w chwili kolizji.

Dla powyższych założeń technicznie i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy uszkodzeń pojazdu marki V. o nr rej. (...) powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 20 września 2022 roku, pozwalające na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, z uwzględnieniem stawek stosowanych przez warsztaty naprawcze z terenu zamieszkania poszkodowanego, za roboczogodzinę prac blacharskich, mechanicznych i lakierniczych (aktualnych na dzień zdarzenia), zgodnie z technologią naprawy producenta, a z zastosowaniem nowych oryginalnych części zamiennych sygnowanych logiem producenta pojazdu w tzw. klasie jakości O, określa się na kwotę: 4.375,23 zł (z podatkiem VAT).

Ze względu na fakt, iż stawki za roboczogodzinę prac blacharsko – mechanicznych i prac lakierniczych, zastosowane w kalkulacji prywatnej strony powodowej mieściły się w zakresie stawek za roboczogodzinę prac stosowanych przez warsztaty naprawcze z terenu miejscowości P. i okolic w okresie III kwartału 2022 r., określono dodatkowo koszt naprawy z zastosowaniem technologii naprawy producenta, przy użyciu części oryginalnych sygnowanych logiem producenta pojazdu w tzw. klasie jakości O z zastosowaniem stawek za roboczogodzinę pracy warsztatów zastosowanych w kalkulacji prywatnej powoda – w odniesieniu do sposobu ustalenia wartości przedmiotu sporu. Dla powyższych założeń koszt naprawy wyniósłby 4.448,61 zł (z podatkiem VAT).

Z opisu zdarzenia podanego przez poszkodowanego nie można stwierdzić w jakim konkretnie ustawieniu pojazdów doszło do ich kontaktu. Dodatkowo zarysowania obudowy i uszkodzenia kierunkowskazu w lusterku mogło być skutkiem pośrednim zdarzenia drogowego, tzn. uszkodzenie obudowy lusterka jak i kierunkowskazu mogło powstać w wyniku uderzenia nie pojazdem, a elementem, który podczas kontaktu został wyrwany i uderzając zarysował obudowę i zbił kierunkowskaz. Brak jest dokumentacji fotograficznej pojazdu sprawcy, miejsca zdarzenia i usytuowania pojazdów podczas zdarzenia, jak i zaraz po nim.

W dokumentacji brak jest zdjęć przedstawiających wnętrze pojazdu, czy przestrzeń silnika i układu napędowego. Jedyna informacja o stanie pojazdu jest od poszkodowanego, który stwierdził, że stan techniczny przed szkodą był bardzo dobry. W systemie (...) jedyne adnotacje odnoszą się do obecnej szkody.

W aktach szkody nie ma informacji jakiej klasy części zostały uszkodzone i w jakim stanie były te części, a zatem należało przyjąć, że na pojeździe były zamontowane części w klasie jakości O tzn. części oryginalne sygnowane logo producenta pojazdu. Biorąc pod uwagę powyższe przyjąć należało, że takiej samej klasy części powinny być zamontowane, aby pojazd pozostał złożony na częściach oryginalnych. Dodatkowo w sytuacji naprawy na częściach jakości (...) czyli częściach sygnowanych logo producenta części, części te różniłyby się od siebie np. na jednym reflektorze będzie napis (...), a na drugim będzie brak takowego napisu. Skutkiem użycia takich części pojazd straciłby na wartości i przy ewentualnej sprzedaży nie można będzie go traktować jako pojazdu złożonego na oryginalnych częściach.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki

motoryzacyjnej mgr inż. P. W. z załącznikami

k. 90 – 117,

- opinia pisemna uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu

techniki motoryzacyjnej mgr inż. P. W. z

załącznikami k. 135 – 148/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej powołane dowody, które są w przekonaniu Sądu zasługujące na wiarę.

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu, powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z przepisem art. 436 §1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tegoż środka.

W świetle art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Przesłankami odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec poszkodowanego są zatem z jednej strony przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczonego, z drugiej zaś strony – istnienie ważnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pomiędzy sprawcą szkody a zakładem ubezpieczeń. W razie zaistnienia owych przesłanek, ubezpieczyciel odpowiada w zakresie odpowiedzialności sprawcy szkody.

Poza sporem pozostaje fakt, że sprawca kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...) miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez ruch pojazdu z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W., co implikuje odpowiedzialność pozwanego na podstawie wyżej przytoczonych przepisów.

Powód uzyskał wobec pozwanego roszczenie odszkodowawcze na skutek umowy przelewu wierzytelności nr (...) zawartej w dniu 19 stycznia 2023 r. pomiędzy poszkodowanymi P. S. i A. S. a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz następnie na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 25 stycznia 2023 r. zawartej między powodem jako nabywcą wierzytelności, a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., co znajduje podstawę prawną w art. 509 § 1 i 2 k.c. i daje powodowi legitymację czynną do występowania w przedmiotowym procesie po stronie powodowej.

Jeśli chodzi o wysokość szkody w przedmiotowym pojeździe, Sąd oparł się przy jej ustalaniu na sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej mgr inż. P. W. oraz opinii uzupełniającej sporządzonej przez tego biegłego. W ocenie Sądu, biegły w sposób szczegółowy, spójny, precyzyjny i nie budzący wątpliwości dokonał wyceny technicznie i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu marki V. o nr rej. (...) powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 20 września 2022 r. z uwzględnieniem stawek stosowanych przez warsztaty naprawcze z terenu zamieszkania poszkodowanych, za roboczogodzinę prac blacharskich, mechanicznych i lakierniczych (aktualnych na dzień zdarzenia), zgodnie z technologią naprawy producenta, z zastosowaniem nowych oryginalnych części zamiennych sygnowanych logiem producenta pojazdu w tzw. klasie jakości O – na kwotę 4.375,23 zł brutto. Dodatkowo, zdaniem Sądu w pełni zasadnie, biegły podał, że użycie do naprawy części jakości O uzasadnia fakt, iż brak jest jakichkolwiek informacji o zastosowaniu w przedmiotowym pojeździe części innych niż oryginalne sygnowane logiem producenta pojazdu tzn. w klasie jakości O. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż jedynie części w/w jakości użyte do naprawy pojazdu pozwolą na przywrócenie stanu pojazdu sprzed szkody.

W tym stanie rzeczy, uwzględniając dotychczas wypłacone na rzecz poszkodowanych odszkodowanie w łącznej kwocie 2.466,66 zł, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 1.908,57 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd (4.375,23 zł – 2.466,66 zł = 1.908,57 zł) – punkt 1. sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 455 k.c. zasądzając je – zgodnie z żądaniem pozwu – od dnia 10 października 2022 r., tj. od dnia wydania przez pozwanego drugiej decyzji w sprawie wypłaty odszkodowania – podkreślenia wymaga, że pozwany nie ustosunkował się do tego żądania.

Sąd oddalił powództwo w pozostałej części jako niezasadne – punkt 2. sentencji wyroku.

Sąd za niezasadne uznał także żądanie pozwu w zakresie kwoty 540,00 zł tytułem kosztów poniesionych przez stronę powodową związanych z wykonaniem kalkulacji kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Niewątpliwie przepisy kodeksu cywilnego statuują zasadę pełnego odszkodowania, obejmującego wszystkie szkodliwe skutki zdarzenia, z którym ustawa łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, zarówno powstałe wraz z tym zdarzeniem, jak i powstałe później, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym. Wysokość odszkodowania jest limitowana kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c.) i nie może być wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.).

W judykaturze przyjmuje się, że elementem szkody w rozumieniu art. 361 k.c. może być również w pewnych okolicznościach koszt prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2.09.2019 r., III CZP 99/18; OSNC 2020/2/13).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy powód nie wykazał, że przeprowadzenie takiej ekspertyzy było konieczne do wytoczenia przez niego powództwa. Od powoda, jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie dochodzenia roszczeń ubezpieczeniowych, obejmującą m.in. ocenę ryzyka i szacowanie poniesionych strat, należało oczekiwać – w ramach posiadanych kompetencji, wiedzy i doświadczenia – samodzielnego określenia przynajmniej przybliżonej wysokości dochodzonego roszczenia, którego ostateczna weryfikacja i tak dokonała się w oparciu o opinię biegłego sądowego. Brak jest zatem podstaw, ażeby koszt prywatnej ekspertyzy zleconej przez powoda potraktować w realiach niniejszej sprawy jako pozostający w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Powód (...) z siedzibą w Luksemburgu wygrał proces w ok. 76%.

Koszty poniesione przez stronę powodową wyniosły 1.721,95 zł, na którą złożyło się: wynagrodzenie pełnomocnika według norm przepisanych w kwocie 900,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, opłata sądowa w kwocie 200,00 zł i koszt połowy wynagrodzenia biegłego za opinię zasadniczą w kwocie 604,95 zł.

Koszty poniesione przez stronę pozwaną wynosiły 2.056,60 zł, na którą złożyło się: wynagrodzenie pełnomocnika według norm przepisanych w kwocie 900,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszt połowy wynagrodzenia biegłego za opinię zasadniczą w kwocie 604,95 zł oraz koszt wynagrodzenia biegłego za opinię uzupełniającą w kwocie 534,65 zł.

Łącznie koszty procesu wyniosły 3.778,55 zł.

Strony winny ponieść koszty w takim zakresie jak przegrały sprawę. Zatem powoda winny obciążać koszty w kwocie 906,85 zł (3.778,55 zł x 24%), a pozwanego w kwocie 2.871,70 zł (3.778,55 zł x 76%). Skoro powód poniósł koszty w kwocie 1.721,95 zł, to należy mu się od pozwanego zwrot kosztów w kwocie 815,10 zł (1.721,95 zł – 906,85 zł = 815,10 zł), którą to kwotę Sąd zasądził w punkcie 3. sentencji wyroku.

O odsetkach od w/w kwoty kosztów postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 ¹ k.p.c., który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.