Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Opocznie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2024 roku

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Olejnik

Protokolant: p.o. stażysty Adrian Półtorak

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2024 r. w Opocznie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w G.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą
w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 1.537,50 (jeden tysiąc pięćset trzydzieści siedem 50/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 4 marca 2023roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 1.117,00 (jeden tysiąc sto siedemnaście 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Na oryginale podpis Sędziego

Za zgodność z oryginałem świadczy

Sygn. akt I C 158/23

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 marca 2023 roku (data nadania) powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w G., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. kwoty 1.537,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 marca 2023 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając żądanie pozwu podał, że w wyniku kolizji z dnia 2 grudnia 2022 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki H. (...) o nr rej. (...). Poszkodowany zawarł z autoryzowanym zakładem (...) k.D., M. (...) Spółka komandytowa zlecenie naprawy pojazdu w ramach ubezpieczenia AutoCasco zawartego z pozwanym. Za wykonaną usługę serwis wystawił fakturę VAT. Ubezpieczyciel dokonał korekt wysokości stawki za roboczogodzinę. Wobec czego wypłacił tylko część kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Poszkodowana B. S. zawarła z (...) k.D., M. (...) Spółka komandytowa umowę przelewu wierzytelności wynikającej ze zdarzenia z dnia 5 grudnia 2022 roku, zaś (...) k.D., M. M. /pozew k. 3-7/.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24 marca 2023 roku w sprawie sygn. akt I Nc 110/23 Sąd Rejonowy w Opocznie uwzględnił powództwo w całości /nakaz zapłaty k. 13/.

W sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany podniósł, że wypłacone odszkodowanie w całości pokrywa uzasadnione ekonomicznie koszty naprawy, wskazując, że stawka 220 zł za roboczogodzinę zastosowana przez powoda rażąco odbiega od stawek stosowanych na rynku, a zgodnie z przepisami Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco wysokość odszkodowania ustala się przy uwzględnieniu norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta oraz średnich stawek za 1 roboczogodzinę stosowanych przez warsztaty naprawcze w miejscu zamieszkania albo siedziby właściciela pojazdu. /sprzeciw k. 19/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02 grudnia 2022 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki H. (...) o nr rej. (...) należący do B. S.. W chwili zdarzenia pojazd był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem Autocasco w pozwanym Towarzystwie (...).

Poszkodowana zgłosiła szkodę u pozwanego w ramach ubezpieczenia AC, który zarejestrował sprawę pod numerem (...).

/okoliczności bezsporne/.

Poszkodowana B. S. w dniu 5 grudnia 2022 roku zleciła wykonanie naprawy pojazdu w (...).D. M. (...) Spółka jawna w P.. Z umowy wynikało, że w dniu jej zawarcia nie można było ustalić kosztów naprawy, a miał on zostać wyliczony w oparciu o sporządzoną kalkulację. Stawka za roboczogodzinę została określona na kwotę 220 zł netto. Za wykonaną naprawę serwis miał wystawić fakturę VAT w oparciu o sporządzoną kalkulację. W tym samym dniu poszkodowana zawarła z (...) K. D. M. (...) Spółka jawna w P. umowę przelewu wierzytelności z polisy AC poszkodowanego, na mocy której przelała na rzecz (...) K. D. M. (...) Spółka jawna w P. przysługującą jej wierzytelność wobec pozwanego Towarzystwa (...) z polisy AC w związku ze zdarzeniem z dnia 2 grudnia 2022 roku. Miało to być tzw. bezgotówkowe rozliczenie szkody.

/dowód: zlecenie naprawy, umowa przelewu wierzytelności, polisa – akta szkody płyta CD k. 11/

Serwis naprawczy dokonał kalkulacji naprawy, którą przedstawił ubezpieczycielowi. Koszt naprawy miał wynieść 14.465,18 zł. Pozwany dokonał weryfikacji kalkulacji, obniżając czas naprawy oraz weryfikując stawkę za roboczogodzinę do kwoty 160 zł netto i określił koszt naprawy na kwotę 9.711,25 zł. Serwis dokonał ponownego kosztorysu, korygując go o pozycję „formowanie przodu” i koszt naprawy wyliczył na kwotę 13.823,34 zł brutto. (...) K. D., M. (...) Spółka jawna w P. wykonał usługę naprawy pojazdu H. (...) po szkodzie z dnia 2 grudnia 2022 roku i wystawił w dniu 3 stycznia 2023 roku fakturę VAT nr (...), na łączną kwotę 13.581,41 zł brutto, pomniejszone o kwotę wcześniej (w dniu 13 grudnia 2022 roku) wypłaconego odszkodowania w wysokości 5.972,41 zł, zatem do zapłaty wskazano kwotę 7.609,35 zł.

Pozwany dokonał weryfikacji faktury uznając za zasadny całkowity koszt naprawy do kwoty 12.044,26 zł i w dniu 11 stycznia 2023 roku wypłacił dodatkowo kwotę 6.071,85 zł

/dowód: faktura VAT, korekta faktury VAT akta szkody – płyta CD k. 11, 19a/

(...) K. D. M. (...) Spółka jawna w P. została z dniem 2 stycznia 2023 roku przekształcona w (...) K. D. M. (...) Spółka komandytowa w P..

(...) K. D. M. (...) Spółka komandytowa w P. zawarła z powodem (...) Spółka z o.o. z siedzibą w G. w dniu 16 lutego 2023 roku umowę o powierniczy przelew wierzytelności objętej niniejszym pozwem.

/dowód: umowa o powierniczy przelew wierzytelności akta szkody k. 11/

Koszty naprawy pojazdu marki H. (...) o nr rej (...) przy uwzględnieniu § 18 OWU wyniosły 14.271,84 zł. Zastosowana przez autoryzowany serwis samochodowy stawka w wysokości 220 zł netto za roboczogodzinę mieściła się w zakresie stawek średnich, które w okresie naprawy wynosiły od 195 do 290 zł. Zatem średnia stawka za roboczogodzinę w autoryzowanych sieciach naprawczych wynosiła 229 zł. Koszt naprawy przedmiotowego pojazdu z uwzględnieniem treści Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...) SA, bez przedstawienia rachunków i faktur za naprawę wynosi 14.271,84 zł. Nie było konieczności formowania przodu, wymiany czujnika ciśnienia opon i demontaż drzwi lewych przednich.

/dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, kalkulacji kosztów napraw, wyceny pojazdów oraz rekonstrukcji zdarzeń drogowych Ł. G. k. 43-55/

Okoliczności faktyczne takie jak zaistnienie zdarzenia drogowego, posiadanie ubezpieczenia AC przez poszkodowaną u pozwanego czy powstanie szkody i zakres uszkodzeń w pojeździe nie były sporne. Ponadto nie był spornym fakt wypłacenia przez pozwanego odszkodowania w kwocie 12.044,26 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu. Sporna pozostawała natomiast kwestia faktycznej wysokości szkody, a mianowicie zasadność wysokości stawki za roboczogodzinę stosowana przez powoda oraz czasu niezbędnego do wykonania naprawy.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w tym zakresie, Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, kalkulacji kosztów napraw, wyceny pojazdów oraz rekonstrukcji zdarzeń drogowych Ł. G. (2). Opinia biegłego jest rzetelna, oparta o fachową wiedzę, biegły w pełni odpowiedział na pytania Sądu. Uzasadnienie opinii zostało przez biegłego sformułowane w sposób przystępny i zrozumiały, biegły fachowo uzasadnił wnioski końcowe. Żadna ze stron nie kwestionowała wniosków zawartych w opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie co do zasady jak i co do wysokości, a swoją podstawę znajduje w treści art. 805 k.c.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 k.c.). W każdym przypadku należy ustalać rzeczywistą wartość ubezpieczonej rzeczy i ta wartość wyznaczać powinna należną ubezpieczonemu kwotę odszkodowania, nie może jednak przekroczyć pułapu ustalonej umownie sumy ubezpieczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 12.01.2000, III CKN 515/98, LEX nr 52778). Suma ubezpieczenia nie jest identyczna z wartością ubezpieczeniową. Suma ubezpieczenia jest to kwota pieniężna, na którą zawarto ubezpieczenie. Stanowi ona górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela (art. 824 § 1 k.c.) i jest podstawą do obliczenia wysokości składki ubezpieczeniowej. Suma ta nie musi być więc równa wartości ubezpieczeniowej, może być od niej niższa, ale nie powinna jej przewyższać. W razie nastąpienia wypadku ubezpieczeniowego zakład ubezpieczeń jest obowiązany wypłacić odszkodowanie, a nie sumę ubezpieczenia. Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia majątkowego nie może być wyższe od poniesionej szkody

Bezsporne w sprawie było, że w pojeździe H. (...), który był objęty ubezpieczeniem AC u pozwanego powstała szkoda. Poza sporem pozostawała również kwestia odpowiedzialności strony pozwanej i wynikający z niej obowiązek naprawienia tej szkody.

Spór sprowadzał się do ustalenia rzeczywistej wysokości szkody wyliczonej w oparciu o postanowienia § 18 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia.

Odnosząc się do samej kwestii odszkodowania należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl § 2 w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Ubezpieczenie autocasco w tym kontekście kwalifikować należy jako ubezpieczenie majątkowe. Jego celem jest wyrównanie uszczerbku w majątku ubezpieczającego, spowodowanego wypadkami ubezpieczeniowymi przewidzianymi w umowie ubezpieczenia. Przy ubezpieczeniu majątkowym odszkodowanie co do zasady wyrównuje obniżenie wartości rzeczy, a więc stratę poniesioną przez poszkodowanego, i tylko w odniesieniu do przedmiotu ubezpieczenia. Sposób ustalania wartości ubezpieczonego mienia, szkody i wysokości odszkodowania z reguły ustalany jest w ogólnych warunkach ubezpieczenia. Zawierają one zasady szczegółowe, odmienne od ustanawianych w kodeksie cywilnym w zakresie odpowiedzialności nie tylko na podstawie umowy, lecz także z mocy przepisów o czynach niedozwolonych. Wysokości tych zobowiązań nie można z góry ustalić, dlatego też ubezpieczyciel może przejąć te zobowiązania w całości, lub też swoją odpowiedzialność ograniczyć do z góry określonej sumy, tzw. sumy gwarancyjnej, która stanowi górną granice odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie poszkodowana korzystała z ochrony ubezpieczeniowej w ramach dobrowolnego ubezpieczenia Autocasco. W myśl § 18 ust. 2 pkt. 1 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, wysokość odszkodowania ustala się na podstawie kalkulacji kosztów naprawy sporządzonej przez Towarzystwo lub na jego zlecenie przy uwzględnieniu norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu w systemach eksperckich oraz średnich stawek za roboczogodzinę stosowanych przez warsztaty naprawcze w miejscu zamieszkania albo siedziby właściciela pojazdu. Ceny części zamiennych nie mogą być wyższe od stosowanych przez autoryzowanych przedstawicieli producenta pojazdu.

Zakład naprawczy, w którym poszkodowana postanowiła naprawić samochód, był autoryzowanym przedstawicielem producenta. Serwis ten był najbliższym od miejsca zamieszkania poszkodowanej. Zakład naprawczy sporządził kalkulację według programu eksperckiego, zaś zakład ubezpieczeniowy dokonał weryfikacji tej kalkulacji w oparciu o sobie tylko znane kryteria. A jak wynika z opinii biegłego stawki za roboczogodzinę w autoryzowanych punktach naprawczych w roku 2022 wahały się od 195 zł do 290 zł netto za roboczogodzinę. Zatem zastosowana w niniejszej sprawie stawka 220 zł netto za roboczogodzinę jest jak najbardziej stawką średnią stosowaną na rynku lokalnym dla poszkodowanej, o której mowa w OWU. Jeśli chodzi o czynności z kalkulacji, a które biegły uznał za zbędne, należy mieć na względzie, że już w drugiej kalkulacji sporządzonej przez zakład naprawczy nie były one ujęte i nie znajdują one swojego odzwierciedlenia na fakturze VAT. Wynika to również z niższej niż pierwotna kalkulacja ceny naprawy (początkowo była to kwota 14.465,48 zł.

Biegły wyliczył na podstawie programu eksperckiego, mając na względzie również postanowienia OWU, iż koszt naprawy pojazdu H. (...) po szkodzie z dnia 2 grudnia 2022 roku to kwota 14.271,84 zł. A zatem należy uznać, iż koszt naprawy dokonany przez (...) K. D., M. (...) Spółka komandytowa w P. jest w pełni uzasadniony.

Wobec powyższego Sąd, uwzględniając wcześniej wypłacone odszkodowanie w wysokości 12.044,26 zł oraz treść opinii biegłego Ł. G. (2) w pkt 1 wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.537,50 zł, która stanowi różnicę pomiędzy kwotą z faktury VAT a wypłaconą kwotą odszkodowania, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 4 marca 2022 roku do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł w myśl art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art. 482 k.c. Kwota dochodzonego odszkodowania mieściła się w wysokości szkody wyliczonej przez biegłego sądowego, była nawet nieco niższa.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca proces winna zwrócić przeciwnikowi, na jego żądanie, koszty niezbędne do dochodzenia swoich praw. Do niezbędnych kosztów procesu zalicza się także wynagrodzenie pełnomocnika, jeśli strona korzystała z takiego zastępstwa.

Powód poniósł koszty procesu w łącznej kwocie 1.117,00 zł, na które złożyły się: opłata od pozwu wysokości 200,- złotych, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900,- złotych (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie), opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17,- złotych. A wobec faktu, iż pozwany w całości przegrał proces winien zwrócić powodowi całość w/w kosztów (pkt. 2)